Szeregowiec II Batalionu 23. Pułku Piechoty, V Brygada Piechoty Legionów, 3. Dywizja Piechoty Legionów, 3. Armia Wojska Polskiego, Front Środkowy.
Kontrofensywa znad Wieprza, walki pod Włodawą, marsz od strony Chełma w kierunku Włodawy, rejon Okuninki koło Włodawy, 16 sierpnia 1920 r.
9 listopada 1918 roku Edward Śmigły-Rydz, Minister Wojny w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej wydał rozkaz o sformowaniu 1 Lubelskiego Pułku Piechoty w Lublinie. Na stanowisko dowódcy pułku został wyznaczony pułkownik Jan Dobrowolski z byłej armii rosyjskiej. Następnego dnia z członków Polskiej Organizacji Wojskowej został zorganizowany I batalion pod dowództwem majora Wacława Scaevoli-Wieczorkiewicza. Kompania karabinów maszynowych tego batalionu została utworzona z ochotników, studentów wyższych uczelni warszawskich, przybyłych do Lublina na wieść o formowaniu oddziałów WP na terenie byłej okupacji austriackiej. Formowanie oddziału przebiegało szybko, 14 listopada został utworzony II batalion pod dowództwem kapitana Strzyżowskiego. Dalsze prace nad organizacją Pułku przerwał rozkaz o wysłaniu batalionu pod Lwów. 20 listopada wyruszyła grupa w sile dwóch kampanii strzeleckich, jednej kompanii karabinów maszynowych, plutonu działek 37 mm i plutonu kawalerii. Dnia 26 listopada grupa majora Wieczorkiewicza dotarła do opanowanej przez Ukraińców Rawy Ruskiej. Oddział przeprowadził zwycięskie natarcie 27 listopada. 30 listopada Ukraińcy kontratakowali; walki trwały do grudnia 1918 r. 14 grudnia grupa majora Wieczorkiewicza została zluzowana przez II/2. PP (8. PP. Leg.) ppłk. Zarzyckiego i odjechała z powrotem do Lublina. Walki o Rawę były chrztem bojowym 1. Lubelskiego Pułku, przemianowanego natychmiast po powrocie grupy Wieczorkiewicza do Lublina na 23. Pułk Piechoty. Do dalszych walk o Rawę skierowano II batalion pod dowództwem słynnego majora Lisa-Kuli. 23. PP walczył nadal w 1919 r. z Ukraińcami, następnie z bolszewikami pod Dyneburgiem. W 1920 r. działał w składzie VI Brygady Piechoty Legionów wraz z 9. PP Leg.; w lipcu brał udział w walkach odwrotowych na Polesiu, następnie został przegrupowany wraz z całą 3. Dywizją Piechoty Legionów do kontrofensywy znad Wieprza. 23. PP należał do sił głównych Dywizji, maszerując od strony Chełma na Włodawę, przez Okuninkę i Hańsk; wziął udział w walkach pod Włodawą.
Przedstawiony na zdjęciu szeregowiec ma na sobie mundur wzoru austriackiego M.1916 - szarozieloną sukienną bluzę z czterema kieszeniami i wykładanym kołnierzem oraz wełniane spodnie tzw "kniehose"; ubiór uzupełniają owijacze z cienkiej tkaniny wełnianej i skórzane trzewiki oraz czapka maciejówka z jasnoszarego sukna z przypiętym metalowym orzełkiem. Wyposażenie pochodzenia austrowęgierskiego: pas z jednobolcową klamrą M.1915, na nim ładownice dwukomorowe skórzane do karabinów systemu Mannlichera, wraz z ramką skórzaną utrzymującą austriacką łopatkę piechoty i żabką z bagnetem do karabinu Mannlicher M.1895. Na pasku przez pierś wisi brązowy chlebak austriacki M.1898 a po drugiej stronie manierka stalowa emaliowana w pokrowcu z podwieszonym dodatkowo kubkiem. Na plecach żołnierza plecak M.1913, który ma przytroczony jedynie zrolowany koc zamiast płaszcza i płachty namiotowej. Broń szeregowca to dwutaktowy austriacki karabin piechoty Mannlicher Gewehr M.1895, kalibru 8mm.
