Dowódca oddziału 58 dywizji strzelców Armii Czerwonej w umundurowaniu polowym, przedpola Włodawy 16 VIII 1920
Podstawą umundurowania jest rosyjski komplet oficerski (czapka, kurtka zwana kitlem i spodnie) wprowadzony w 1907 roku. Jak zdecydowana większość elementów umundurowania carskiej Rosji, również i mundury oficerskie różnych wzorów zostały przejęte przez Armię Czerwoną i wykorzystywane aż do połowy lat 20. Na łydkach znajdują się sukienne o wijacze ten element umundurowania pojawia się armii rosyjskiej w 1915 roku i przeznaczony był w założeniu dla szeregowych i podoficerów, jednakże także i dowódcy (w armii carskiej, później w Armii Czerwonej) sięgali po to rozwiązanie z powodu jego prakty czności ścisłe owinięcie łydek materiałowymi pasami poprawie krążenie i podtrzymuje mięśnie, co sprawia, że mniej męczą się w czasie długich i forsownych marszy. Ponadto owijacze założone na trzewiki ograniczają możliwość dostania się do nich pia s ku i dr obnych kamieni, a przytrzymując spodnie zapobiegają zaczepieniu się ich (np. o rośliny z kolcami) podczas pokonywania trudnego terenu. Na szelkach oficerskich widoczna odznaka dowódców Armii Czerwonej w wersji dla piechoty, ponad nią zaś gwizdek.
Uzbroje nie stanowi niemiecki pistolet Parabellum P08 (potocznie zwany "Luger") już w czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej dały się odczuć braki w broni krótkiej dla oficerów oraz żołnierzy funkcyjnych. Starano się je uzupełniać poprzez wykorzystywanie br oni kupnej (między innymi amerykańskich pistoletów Colt 1911) oraz zdobycznej. Dodatkową zaletą wszelakiego typu pistoletów i ich przewagą nad produkowanymi w Rosji rewolwerami Nagant, była możliwość szybkiego przeładowania (wymiana magazynka, zamiast żmud nego doładowywania amunicji do niewymiennego bębna rewolweru) oraz większa liczba pocisków, które można było jednocześnie załadować do broni (w bębnie rewolweru Nagant mieściło się siedem naboi, w magazynku P08 osiem, w przypadku innych pistoletów liczba t a mogła być jeszcze wyższa).
Opracowanie Tomasz Żurawski
konsultacja historyczna dr Andrzej Gładysz
